Մաշկընթէվը
Մգօն գէվդա̈ ունի, հաֆքի թէվ, ա̈դու հումար ա̈լ զոր ա̈ իմընուշը: ըն մուգ ա̈ տա̈ հաֆք?
Ղատմը մալերուն թակավէրը բօրջ տրավ մգնէրուն վըրըն. Յէպօր ժողվօղնին կնացին մաշկընթէվին մօդ, ա̈ս նէղվէցավ, դվավ հէչ. «Յէս մուգ չիմ, աստավ: նէր էգաձ էք իմ մոդ, դէսնուլ չիք տա̈ հաֆք իմ?», ու էրէվծուց ույ թէվէրը. Ժօղվօղնին ընու թէվէրը դէսնուշնուն բէս հէռըցօն, կարա̈ր ընուշօվ տա̈ սայի ըն մուգ չա̈, հաֆք ա̈.
Օնցավ սրա, թակավօրը բօրջ տրավ հաֆքէրուն վըրըն. Բորջ ժօղվօղնին կընցին մաշկընթէվի մոդ. Մաշկընթէվը նէղվէցավ․ «Քօռ էք տա̈ ինչըն էք, աստավ, դէսնուլ չիք տա̈ մուգ ըլլուշըս?», ու էրէվծուց ագռընին.
Բորջ ժօղվօղնին ընու ագռընին դէսաձնուն բէս հէռըցօն, կարա̈ր ընուշօվ տա̈ սայի ըն հաֆք չա̈. Ա̈սմուն մաշկընթէվը խալըսէցավ բօրջըն: Ամա բօրջ ժօղվօղնուն ծէռքը չըյնուշի հումար, զօրը բա̈հվի գու բադէրուն արընուն ու ձառնէրուն կօվուղնուն, ամա կիշէրը տուս կէլլա̈, հնօր ուրինը իվէք դէսնու հէչ.